Bir aksam Beethoven yürüyüşe çıkmışken bir evde kendi bestelerinden birinin çalındığını duyar. Yorumu çok beğenip kapıyı çalar. Karşılayan adam Beethoven ı eve alır. Beethoven merak edip sorar; "benim eserlerimden birini duydum ve çok etkilendim, kim bu denli inanılmaz çalıyor piyanoyu". Adam hafif bir tebessüm ile "benim kızım" der. Beethoven tanışmak istediğini dile getirince, üst kata doğru çıkarlar. Odaya geldiklerinde Beethoven odanın ışığının kapalı olduğunu görür, ve adama; "kızınız neden karanlıkta çalıyor" der. Adam başını hafif öne eğerek "kızım kördür efendim" diye ekler. Beethoven ışığı açtığında kör olan kızın 7 8 yaşlarında olduğunu görünce çok etkilenir ve üzülür. Beethoven içini kaplayan ürperti ile kıza sorar; "sen hiç ay ışığını gördün mü?". kız; "hayır efendim" diye yanıtlar. Beethoven kızı kucağına alır. Ve "o halde sana ay ışığını gösteriyim" der. O anda piyanodan bu mısralar dökülmeye başlar... *
