ben korkmuyorum ama boş buluyorum, bi fikirdir bulunsun. git gide katılaşıyor fikirlerim ve bir şeyleri analiz ederken basite indirgiyorum ve bu algılama çabam onu değersizleştiriyor. bazen aşık olmanın bir hastalık olduğunu bile düşünüyorum. bu gerçekten evrimsel bir hata çünkü aşk yüceltme barındırıyor ve yüceltilen her şeyin karşında kölesin. biri için bu duruma düşmek onura ters bana gör, kalbimi söküp giderim o hesap yani.
sevmek güzel, sevilmek de ama aşk değince insan bir oha falan oluyor. bir insana odaklanıp onun dışında olan her şeyi yok saymak gerçekçi gelmiyor.
dünya dönüyor ve zaman geçiyor, hayat birinde asılı kalmak için aşırı hızlı bence.
herkes olsun diye bir durum yok ama tek şansını insan kimseden yana kullanmak istemiyor.
