Bu sendroma sahip olduğumu dün öğrendim. Daha doğrusu internette sendroma rastlamam üzerine belirtilerinin kendimde görünce asperger quizi çözdüm ve şok oldum. Testteki çoğu şey beni anlatıyordu.
Daha sonra herşey daha mantıklı gelmeye başladı bana. Bugüne kadar yaptığım her şey.
insanların gözlerine bakamıyordum ve bu yüzden kendime kızıyor hatta kendimi insanların gözüne bakmaya zorluyordum. inanması güç ama özel bi çaba sarfetmem gerekiyordu. Gözlerim adeta kaçmaya çalışıyor ben tutuyordum. Çoğu zaman kız arkadaşlarım onların göğüslerine baktığımı düşünüyordu ironik biçimde. Oysaki ben sadece dudaklara bakıyordum.
Ayrıca hayatım boyunca hiç bir arkadaş grubuna dahil olamadım. Daha çok ikili arkadaşlıklarım oldu ve çok da sadık kalamadım arkadaşlıklarıma. Gruplar hep beni sıktı. Bazı dönemlerde grup arkadaşlarım oldu ama orada da gruba yabancı kişiler gelince davranışlarım 180 derece değişiyordu. Ve rahat olan insanları yadırgıyordum.
Bazı sesler duyunca tuhaf bir ürperti hissediyordum. Tuhaf ve hoş bir ürperti. Birileri tenimi okşuyor gibi .
Dikkatim çok çabuk dağılıyordu. Bu yüzden odamda saat bulundurmuyordum. Özellikle ders çalışırken en ufak bir ses bütün dikkatimi alıyor yerine öfke getiriyordu. Bu asperger sendromunun genel özelliklerindenmiş.
Ayrıca yakın temastan haz etmiyorum. El ele sıkışmak, arkadaşça öpüşmek vs... Özellikle kendimden büyük yahut samimi olmadığım insanlarla.
Şimdiyse bunu ailemle paylaşma ve tedavi için ailemi ikna evresi var. Bana yol gösterebilecek yazarlar özel mesaj atabilirler.
