kötülükten anladığımız birinin canını yakmak olmamalı. düşünce herşeyin temelidir. 'Düşünce eyleme, eylem huya, huy ise karaktere dönüşüyor' diye bir söz var. o yüzden hergün sürekli ettiğiniz bilgi kaynaklarını, sevdiğiniz yazarları, konuştuğunuz kişileri dikkatli seçmeli insan. kimse kendine başkası beni yönlendiriyor düşüncesini yakıştırmaz. ama
düşüncelerimiz başkalarının düşüncelerine göre şekilleniyor.
özellikle günümüzde kötüyle iyiyi kesin çizgilerle ayırt edemiyoruz. herkes birşeylere inanıyor ve fikirlerini tam olarak ölçüp biçmeden söylüyor. çoğu insanın düşüncesi hemen değişmiyor ama zaten hemen fark edemediğimiz için tehlikeli. eskiden sevdiğim bir yazar vardı. birkaç düşüncesi felsefem olmuştu. kitabını okurken bana o an yanlış gelse de yazarı sevdiğim için kendi doğrularımla özdeşleştirmeye çalışıyordum. nitekim çok zor olmuyordu. asla değişmez dediğiniz düşünceleriniz bile gün gelir bakmışsınız tam tersine dönmüş. sonra bakıyorsunuz bambaşka bir insan olmuşsunuz.
akıl hocanız olarak inandığınız kişilerin bile her söylediğini katmayın kendinize. sorgulayın. kötülüğe teşvik edenler sadece filmlerde kendini belli ediyor. ama gerçek hayatta anlayamıyorsunuz. kötülüğü yapanlar siz olduğunuzda ise sizin inandığınız değerleri söyleyenler sizin çektiğiniz acıları çekmiyor.
en önemlisi, bir kere yaşıyorsunuz ve başkalarının fikirlerini (özellikle güvendiğiniz yücelttiğiniz o insanları) benimseyerek hayatınıza çeki düzen vermeyin. kötülüğü siz yaptığınızda kimse suçunuzu üstlenmeyecektir.
inandığınız değerlerin kaynağı bir insansa, inandıklarınızın bir yerinde hata, çatlak olması muhakkaktır.
