benimle sorunu neydi bilmiyorum,
erkekliğin ikinci adımının en zor anlarından çekip çıkartan biriydi bir zamanlar. Mutluluğun kelime anlamının aştığı bir gemi olup yeni dünyaları keşfettiren vazgeçilmeyen bir tutkuydu. Her bir noktasını ezbere bilecek kadar merakla ve aşkla bakıyordum diye sanıyordum kendimi. ve bir anda uyandı rüyadan bu beden.
başka biri oluverdim bir anda ya da sanıyordum ki herkes başka biri olma yolunda bir çok adım atmış ve ben görmemiştim. ben ya da diğerleri kimin olduğu önemli değil şu an da birileri değişmiş ve çoktan geri dönüşü olmayan bir noktaya gelmişti olaylar.
birileri birileri için daha farklı olmaya başladı mı üzülen birileri olacaktır elbet. bu üzüntünün bedelini ya da değerini tartışmak bile çok komikken açısıyla yoğrulmanın birilerine (bu ben oluyorum)hiç bir faydasının olmamasını görmek öyle üzücü ki...
