her evlat biraz nefret eder. ancak o zamanlar farkına varamaz neden nefret ettiğinin. her gece kızar babasına ama gücü yetmez söylemeye bazı şeyleri. her şeyi kendisinin bildiğini düşünür. zanneder ki babası hiç bir şey bilmiyordur. ama geçen zamanla birlikte edindiği her tecrübe onu yumuşatır. önceleri anlasa da anlamamaya çalışır ama nafile çabalardır. babasının nefret ettiği sözleri bir bir gerçekleşir, her geçen gün anlam vermek için çabalar durur. ve an gelir her şey bir film şeridi gibi gözünün önünden geçer, fakat çok geçtir. ne artık babası vardır ne de düzeltecek bir şey. geride sadece kendinden de nefret edecek bir evlat kalır. bu bir döngüdür ve durdurulamaz.
