Hobbes, Bacon'ın fikirlerini daha da sistemleştirmiştir. Felsefeyi nesneler doktrini olarak adlandırır ve felsefeyi tabiat felsefesi ve cemiyet/devlet felsefesi olarak ikiye ayırır.
Hobbes'in devlet teorisi; insanın kötü tabiatı, bu tabiatın harplere yol açtığı, devletin herkesin iradesini temsil ettiği, içtimai nizamın kurulması için devletin varlığının gerekliliği fikirlerinden oluşur. Hobbes'in devletin yurttaşlar tarafından insan iradesi ile kurulduğu fikri, ilahiyatçı devlet teorisini sarsmıştır. Hobbes siyasi açıdan mutlakıyetçi kabul edilir. Bu değerlendirme doğru ancak nakıstır. Çünkü siyasi müesseseler'in varoluş sebebini cemiyetin emniyetini temin olduğu üzerinde durur. Ona göre ferdin sadece hür olması yetmez aynı zamanda güven içinde olmalıdır. Merkezde şahıs vardır fakat kişinin varlığını sürdürebilmesi için beden olmaya ihtiyacı vardır. ''Kutsi Devlet'' itikadı yerine devleti fonksiyonu ve faydası boyutuna irca eder.
Hobbes'in fikirleri umumi olarak kilise ile ihtilaflıdır. Çünkü hristiyanlığın dünyevi ve ruhani ıktidarı kılıç, dua ve sa'y olarak ayrılan içtimai tabakalaşma doktrinine karşılık, Hobbes hakimiyetin bölünmez ve mutlak olduğunu ortaya koymakta kiliseyi de dünyevi iktidar ve siyasi güce bağlamak istemektedir.
