o kadar çaresiziz ki, hani bize sonsuz bir hayat verecek hatta uslu bir çocuk olursak hurileri bile gösterecek bir tanrı var ve biz çaresizlikten dolayı bunlara ihtiyaç duymuyoruz.
o kadar çaresiziz ki mesela, başımıza bir şey geldiğinde, yarappim ne olur yardım et demiyoruz.
bizim teselli olmaya ihtiyacımız yok, dinlerin bize vereceği sahte mutluluklara da ihtiyacımız yok.
huriler de tanrının olsun.
evren bir bilinmezlik ve bir köşede bunca cevapsız soru varken kendimizi tatmin edemeyiz.
beni tanrı tatmin etmiyor, cevap da olmuyor. eğer tanrı beni yaratmışsa onun bana ihtiyacı vardır,, sonuçta ihtiyacı yoksa neden yaratsın?
ayrıca kimsenin kişisel fantezilerini doyurması dışarıda olan gerçeği değiştirmiyor.
