Üzerime çöken hadsiz mutsuzluk ve bana yakışmayan insan mertebesiyle harmanlanmış benliğim var olmama hayaliyle yanıp tutuşmaya başladı yine. Bazen herkesle konuşmak ve herkesi tanimak istiyor bazense bu ihtimal karsisinda kusma hissiyle titriyorum. Her ihtimalin cazibesi bazen ölme isteğimi bastiriyor bazense tahayyul gucumun sunduklariyla yetinmeye calisiyorum. Olabilecek her turlu sekilde asik olmak istiyorum ama hickimse ile olmak da istemiyorum. Nefes almak, geceyi cigerlerime doldurmak, sokak isiklari altinda birinin yuzune hic utanmadan bakmak istiyor bazense tek basima bosluga birakmak istiyorum. Birinin beni elimden tutup geri cekmesini de bekliyor icim.
