diğer bir sebebi de savaşan türkmenlerin haklı mücadelelerine yobaz ideolojisini karıştırmalarıdır. dediğim sünni türkmenler için de geçerlidir, şii türkmenler için de...
gerçek şudur: yobazların güdümünde olup da başarıya ulaşmış tek bir kurtuluş mücadelesi yoktur dünya tarihinde. tüm başarılı bağımsızlık mücadeleleri çoğunlukla milliyetçiler, kısmen de sosyalistler tarafından yürütülen mücadelelerdir.
cezayir, tunus, mısır, libya... hepsinin tarihine bakın, bağımsızlık mücadelelerinde başı hep milliyetçilerin çektiğini görürsünüz.
çeçenler haklı mücadelelerinin ilk savaşından galip çıkmışlardı ama ikinci savaşta çöktüler. sebep? zira ilk savaş cahar dudayev'in önderliğinde gerçekleştirilmişti. ikinci savaşta aşağılık suudilerin desteklediği vahhabi teröristlerden hayır bekleme hatasına düştüler, haklı mücadelelerini bu teröristlerin yaptığı katliamlarla lekelediler.
boşnaklar haklı savaşlarından galip çıktılar zira başları olan aliya izzetbegoviç, islamcı olmasına rağmen, halkına yobaz ideolojisini dayatan bir cahil değildi.
araplar perişan haldeler zira milliyetçiliği bir türlü benimsemeyip aşağılık yobazların yalanlarına kandılar. bugün suriye ve ırak'taki türkmenler perişan halde zira yakalarını bir türlü yobazların ellerinden kurtaramadılar. suriye ve ırak kürtlerinin hali onların halinden daha iyi zira yobazlara yüz vermediler.
bakın, yobazın bastığı yerde ot bitmez. yobazın parmağını soktuğu ülkede huzur sükun olmaz. yobazlar savaşacak başka biri kalmadı mı ve hatta başkalarıyla savaşırken birbirileriyle savaşacak kadar adi mahluklardır. yobazın iki türü vardır: bir kendince iyi niyetli olup, kolayca kandırılmaya müsait mallar, iki hırsız, açgözlü, yalancı lider takımını oluşturan tipler.
bir gün, birilerinin pis ayaklarının altına aldığını övünerek söylediği türk milliyetçiliği şu topraklardan tasfiye edilir, meydan aşağılık yobazlara kalırsa bizim de başımıza gelecek olan aynısıdır.
