bir anda esip "birşeyler yapmalıyım!" güdüsü ile gittiğim görüşmedir.
iş: büyük bir ayakkabı mağazasında part time satış elemanlığıydı. aylık 400 tl ücret veriyorlardı ve yemek-yol yardımı yoktu. yemek ve yol giderlerini çıkaracak olursak aylık 100 tl gelirim belki olacaktı. safmışım o zamanlar, o görüşmeye neden gittiğimi hâlâ anlayamıyorum.
görüşme günü gittim mağazaya. insan kaynakları elemanı geldi yanıma. mağazanın ortasında 5 dakikalık görüşmemiz oldu kendisiyle. aklıma ne geldiyse söyledim. "biz sizi ararız" dediler ve ayrıldım mağazadan.
devamında da aramamışlardı tabiki.
buna rağmen 2 hafta sonra ise daha iyi bir iş bulmuştum. kısmet işte.
