8 yıl aradan sonra özleyip istemeyerek de olsa avm'den aldığım şaheser.
"yaralar vardır hayatta,ruhu cüzzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen,kemiren yaralar" diyerek başlar hidayet.
gerçekten çok karanlık ve okuması kolay olmayan bir kitap/ bir yazar . öte yandan tam bir şaheser. ilk kez okudugumda sadık hidayet’i çok beğendim ve her sayfada ne kadar depresif bir insan oldugunu düşünerek okudum – nitekim ikinci intiharında kaybetmiş hayatını.
küçücük bir kitap ve fakat hemencecik bitiresi gelmiyor insanın.
