30 yaşına merdiven dayamış birisi olarak gözlemlediğim en ciddi olay çevremdeki arkadaşlarımın, dostlarımın haddinden fazla azalması durumu oldu.
keşke zamanında bu kişileri hayatımda barındırmasaydım dediğim anlara bir çok kez yaşayarak tanık oldum.
30 yaşına gelinince insan hayat içinde daha da fedakar oluyor. 20'li çağlarda hep kendim için yaşarken şimdi ise kendimden fazla sevdiğim, değer verdiğim insanlar için yaşadığımı ve çabaladığımı farkettim. bu güzel bir duygu. çünkü karşındaki dostların da, ailen de hep senin için çabalıyor, fedakarlıklar yapıyor.
insanın dünyası küçülüyor ve gittikçe daha da keyifli bir hal aldığının farkına varıyor. çünkü gereksiz kişiler hayatında olmuyor, gereksiz işler peşinde olmuyorsun ve paranı seni daha mutlu edecek garanti şeylere harcıyorsun. yirmi 20'de kalmalı. 20'li çağlarını 30'a taşıyıp hayatının hep aynı şekilde devam edeceğini düşünüyorsan yanılıyorsun, dibe çökersin..
