yeri geliyor hasta olduğunda saatlerce başında bekliyorsun
yeri geliyor altını temizliyorsun
yeri geliyor hayatı öğretiyorsun.
yeri geliyor onun için ölüyorsun.
yeri geliyor onun iyi bir hayatı olsun diye geceni, gündüzünü, hayatını harcıyorsun.
Ve en sonunda çekip gideceğini, ayrı bir yuva kuracağını ayrı bir ailesi olacağını biliyorsun. ama bir gram bile sevgin azalmıyor ve onun mutluluğu için her şeyi yapıyorsun.
Kimileri çocuğuna sevgisini göstermez mesela ama hayatını harcar. Sorsan niye bu kadar yıpratıyorsun kendini diye evlatlarım için der.
Tersi örnekler de var ama istisnalar kaideyi bozmuyor.
---
iki insanın birbirine olan sevgisi ise çok farklı.
Evet yalnız kalmaktan korkuyorsun, kendini tatmin ediyorsun, sevilme duygusu falan, çekici bedenler hoşumuza gidiyor ama;
eğer yeri geldiğinde karşındaki için hayallerinden, sağlığından ve hayatından vazgeçmeyi göze alabiliyorsanız işte o zaman seviyorsunuzdur.
Karşınızdaki de aynı şeyleri yapabiliyorsa belki de hayat arkadaşlığı budur gerçek anlamda.
Yapmak zorunda değilsiniz bunları ya da karşınızdaki yapmak zorunda değil. Sadece bunu yapabilecek kadar cesurca seviyor ve seviliyorsanız belki de gerçek sevgi budur.
