115.
-
Var olan fakat geç kalınan. Birinin gercekten "o" kişi olduğunu anlamak uzun sürmüyor.
Hiç konuşmadan konuştuğunuzda, gözlerine bakarken bile nabzını, nefesi, teninin sıcaklığinı hissettiğinizde,
yıllarca her gün görsenizde asla doyamadığınızda,
dünyada yalnızca o varmışcasına yaşadığınızda,
bir gün görmeseniz panik ataklar geçirdiğinizde,
okuduğunuz her şiiri ona yazılmış gibi okuduğunuzda ve hatta ona şiirler yazdığınızda
Sesini duyduğunuz anlarda yüzünuzde çocuklarınkine benzer gülücükler açtığinda
Elleriniz şaçlarında gezinirken dünyanın en güzel kumaşına dokunduğunuzu sandığınızda
tek bir kalbi ve ruhu iki kişi paylaştığınızı anlıyorsunuz.
Çocukken duymuştum "hic görmeden bildiğim görünce tanıdığımsın" diyordu adam kadına.
iste bize böyle hissettiren insanlar ruh ikizimiz oluyor galiba. Ya da aşk... Bilemiyorum,
Tek bildiğim, ondan uzak geçirdigim her anın cehennem tasvirlerine benzemesi.
