Yalnızlığa gelemeyen, sırf yalnız kalmamak için ilişki Kuranlar var. Gezeyim tozayım, yatayım kalkayım falan. Baya sosyal hayat gibi bakıyorlar ve bu yüzden son derece yüzeysel ilişkiler kuruluyor. Derinden hissedilen hiçbir duygu yok. Muhabbeti sarmayınca takılmadığınız arkadaşınız gibi, kafası sarmayınca içmediğiniz sigara (bir arkadaşım ekolü) gibi.
2- beklentiler
Kendimize çok kolay şekilde değer biçip, bu değer doğrultusunda insanlar arıyoruz. Bunun tezahürü de maddiyat ve şekilcilik üzerine oluyor. Mesela bir kadın benim maddi gücüm ile beni çekici bulabiliyor. Burada refleks olarak ben de 'madem çekici gelen para, niye senden güzeliyle birlikte olmayayım ki' diyorum, bu yüzeysel şey bile anında dağılıyor. Aynı şey erkekler için de geçerli. Kendine değer adledip, bunu karşıdaki kadının güzelliği ile paralel oranda beklentiye çevirenler çok. Bu durumda kişilerin okuduğu okulların, aldıkları eğitimlerin, senelerini verdikleri entelektüel birikimlerin hiçbir önemi kalmıyor. Mesela 2 saat liberal çoğulcu paradigma okuyup, popüler kültür üzerine makale yazıyorsun ve o esnada kadın telefonuna 'kendimi alışverişe Nasıl kaptırdıysam 700 TL harcamışım' diye mesaj atıyor. Ona 'modanın küresel etkisi ve neo-liberalizm içindeki karşılığını' anlatsan 'sen ne diyorsun ya pff' deyip ayrılır mesela. Mecburen 'güzelliğine güzellik mi katacaksın, bütün mağazaları Mı kapattın şaşkın * ' falan deyip goygoy yapıyorsun. Gel gelelim içindeki mantıklı, bilgili ve görgülü taraf bir süre sonra 'sikerler böyle goygoyu aga' diyor ve o kadından uzaklaşıp hadi eyvallah diyorsun. Sonra birileri de buraya gelip 'kadın erkek ilişkileri bayağılaştı azizim' diye başlıklar açıyor.
Önce kendimize bakalım. Herkes önce kendisinin bilincine ve ne istediğine varsın. Gerisi salt yüzeysellik, mutsuzluk.
