Ilk entry gireli 54 gün olmuş. siz ilaçlarla ayakta kalma mücadelesi verirken birileri de mutluluk pozlarını paylaşırlar. beni yargılarken yaşa ondan sonra konuş diye bir söz var. o ilaçlarla, kimyasallarla hayatınızı devam ettirmek zorundasınızdır. özellikle antidepresanlar. herkes sizi durgun, çalışmayan, asosyal olarak niteler ama yaşamadan yargıladıkları ve anlatmak da çok zor olduğu için akışına bırakıyorum. devamlı kullanmam gerekiyor ancak yenebilir miyim diye deniyorum, yok. ama en ağır sözlerden biri de tedavine devam et sözüydü. sen bir pisliksin, toplumdan rehabilite edilmen gerekiyor der gibi bu sözü söyleyip gitmesi, arkasından okula ara vermem, işten atılmam. hepsine ben mi neden oldum deyip bir kez daha girdabın içine düşmek. depresyonlar, ilaçlar, krizler. zor, gerçekten zor. yaşamadan yargılayanlar için yapmayın. şimdi acımasızlıklarına, haksızlıklarına göz yumup kabullenmek için tekrar ilaçlara sarılmak. hayatın geçici olduğunu biliyorum. tüm bunlara rağmen hâlâ haksızlık yaptığımı ve bunlara ben neden olduğumu düşünüyorum. hayatı bir an noktalamak yerine aynı acıları yaşamak için ayakta kalmaya devam ediyorum.
