sinema tarihinde sokak üzerine bu kadar eğilen başka bir yönetmen yoktur. mesela sokak (der grasse, karl grune, 1923), hüzün sokağı (die freudlose gasse, g. w. pabst, 1925), asfalt (asphalt, joe may, 1929) filmleri vardır, filmin içerisinde sokağı kullanması bir yana direkt filmlerinin isimlerinde kullanmıştır.
adam resmen sokağa tapar bir yönetmendir, sokakları unutmamıştır, candır.
ruhun gizleri (geheimnisse einer seele, 1926), pandora 'nın kutusu (die büchse der pandora, 1928) ve kimsesiz bir kızın günlüğü (das tagebuch einer verlorenen, 1929) filmleri ise freud 'un o dönem üzerinde ne denli bir etki bıraktığının kanıtlarıdır.
