Hiç edebi falan yazmıyorum bu kez. Gerekirse küfür bile edicem hatta. Yolda öğrendim lan öldüğünü. Başınız sağolsun diye mesaj geldi abime. Biri şaka yapıyordur sandım abimi ilk kez ağlarken gördüm. 30 yaşındaki herif içini çeke çeke ağladı. Abi durdur arabayı dedim durdurmadı. Atladım arabadan. Baba diye bağırdığımı hatırlıyorum sadece. Belki bir daha o kelimeyi kullanamayacağım için o kadar bağırdım. Organlarım parçalandı. Böyle ateşi yutuyormuşum gibi. Cenaze arabası gelcek dediler. Abim annemle benim elimden tutarak dışarı çıkardı. Ulan benim babam ya benim babam! Yere düştüm. ibrahim Amca, babamın çocukluk arkadaşı. Bakamadım yüzüne. Babamı yalnız bırakma nolur dedim. Odamdan çıkmadım. Telefonları açmadım. Başın sağolsun cümlesinden iğreniyorum. Ben hala babam derken rahmetli denmesini sindiremiyorum. Ya baba kelimesi rahmetli diye yazılmaz ki. Yazılmasın nolur. 21 yaşındayım ben. Bir kız nasıl babasız kalır. insanın babası ölür mü hiç ya. Neleri var senin yine iyi anıların var diyorlar. Ya banane başkasından. Başkasının acısı benim acımı azaltmıyor. isyan etmedim hiç. Sadece çok özledim. Yemin ederim çok özledim.
