"kim ödeyecek sessizce ağlayıp berbat bir hayata katlananların gözyaşlarının faturalarını? ümit mi edeceğiz bir şeyleri, işkenceye katlanmak adına? anlaşılan hep yolda ve yolcu olacağız. her betlik geçicidir, kadınlar misali. bir kadıköylü filozofun da söylediği gibi; bu kentte yaşıyorum ve intikam istiyorum! bu kentin duygusal erkeklerinin meydanlarda alenen peynirli poğaça yediği bir yerde, benim de buna hakkım olmalı. bunun da böyle olmasını istediğim için, her ayın ilk cuması bizim caminin imamına gidip, kendi salamı okutup, kutmanda tıraş olup, şehrin kalabalığına karışıyorum. her sala veriş yeni bir başlangıç olabilir belki, belki benim için..."
