değişmez bir kesinlikle gözleridir.
o anda veya çok sonraları bile söyle-ye-mediklerini gözler fısıldar usulca. ruhlarının sahip olamadığı saflığı yakalamıştır gözler, uzakta bedenden çok uzakta... gözler anlatır kendilerinin büyüdü sandığı içlerini. gözler sunar aşkı, hüznü ve de nefreti...
dilden saçılan yakıcı sözlere gözler olur panzehir. ne gizli kapaklı kutular vardır, ne de içlerinde saklı tozlu sırlar... hepsi tüm ıslaklığıyla kuruması için sanki dizilmiştir sıra sıra iplere.
gözler açılır savunmasız dünyaya. askerler değildir burda kol gezen; bucak bucak sakladıkları, dıştakinin aksine sakin, rahat, huzurlu, nazik, korkak, çekingen, tatlı dilli muhafızlardır. tüm bunları örtmek içindir bedenden acımasızca savrulan sözler, hareketler. tüm uzuvlar bir olur perdelerini bir türlü indiremedikleri gözlerden çekmek için dikkati, saklamak için bunca zamandır gizlenmiş gerçeği.
kadının gözünden kaçmaz işte. onun kalbinden gelen huzmeler, erkeğinin gözlerinden geçer önce. tanımak istercesine, bunca sahteliğin arasında, bir tanıdık bulmak uğruna. doğru yoldaysa aradığından fazlasını bulur, dolambaçlarda yolunu yitirdiyse acı çeken yine kadın olur.
görmeyen erkekler diğerlerine göre daha duygusalsa, nedeni gözlerin yapamadığını hazırda bekleyen yedeklerin almış olmasıdır. bu ya çaldığı müzikte ortaya çıkar, bazen dil pes eder ve kendini gözler için adar. eller çok daha naziktir ya da bir tebessüm içten geçen mesajları dışarıya salar. yine de nasıl doldurur hangi biri tam anlamıyla iki beyaz kürenin yerini?!
ilk duraktır gözler, bir durup gezmeden gerisi gelmez.
