giderken umursamazsiniz..nolcak yaa dayaniriz sanki bi kac saatlik bisey diye kendinizi kandirirsiniz. sonrasinda sikintidan catlarsiniz ama artik donusu olmayan bir yoldasinizdir depresyonu ofke, ofkeyi saldirganlik ve nefret izler. akabinde daha kotu bir depresyon.. derken hayati sorgulamaya baslarsiniz..tam o sirada elde torbalarla eve dogru yurudugunuzu anlarsiniz ve hic olmadigi kadar mutlusunuzdur artik. kisacasi hayatin ta kendisidir anneyle pazara gitmek.
