Bugün bize gelecekti ama vazgeçti.
Çok severim kendisini. Allah , uzun ömürler versin. Son bir kać yıldir alzheimer başlangıcı yaşıyor. haplarını içmeyi de unutuyor haliyle. Sonra bir şey söylediğimizde " bir şeyim yok benim " deyip çemkiriyor.
Karadenizli olmasındaN mutevellit hayat dolu bir de.
Geçenlerde mahalledeki kızı küstürmüş.
- 1500 ' e aldım bu telefonu.
+ kız sen kendin o kadar etmezsin.
Iste benim anneannem boyle bir kadin. Onu seven boyle seviyor zaten. Herkesi alıştırmış.
Bu arada zorluklarla yaşamış.
Teyzemi yeni doğurduğunda daha annem 2.5 yaşındaymış. Annem kapının önünde düşmüş. Koşayım derken dikişleri patlamış. Çok kan kaybetmiş. Bayılmış o gün.
Sonra 3 yaşındaki kızı yanarak can vermiş evde. O yaşadığı en büyük acıymış sanırım. Su almaya gidiyor. Çocuk uyanıp çırayla evi yakıyor. O gelene kadar ölüyor. Hala anlatırlar " çok güzel bir çocuktu " diye. Dedemin kardeşi bile sayfalarca şiirler yazmış bu göremediğim teyzem için.
Karı - koca hep fabrikalarda çalıştılar senelerce. Emekli oldular.
Dedemi de 13 sene önce kaybettik.
Akciğer kanserinden öldü. Annesini de geçen yaz kaybetti anneannem. Menenjit olmuş. Çok ağladi. Kaç yaşında olursanız olun " anneniz " öldügünde başka bir şey oluyor demek ki. Öyle işte anneannem , iyidir. 5 vakit namaz kılar. Çocuklarına destek olur her zaman. Güçlü kadın. Çok güçlü. Erken yatar , erken uyanır. Her şeyden tasarruf ederken bolca para verir torunlarına. Ben onun adinın sonuna " sultan " ı ekliyorum. Pek bir hoşuna gidiyor.
Bir de gidince çok özlüyorum. Eşimin de anneannesi var ama eşimle bile ilgilenmiyor. Bırakın beni sevmeyi kadın kendi çocukları içinde bile ayrım yapıyor. Suratsız. Cadaloz. Ve bunlara rağmen kendi anneannemden daha çok görmek zorunda kalıyorum. Anneanne, herkes için aynı şeyi ifade etmiyor demek ki.
