günlerden bir gün yine terkedilmiştim sevgili sözlük. her zaman ki gibi elimde nutellam üzerimde ayıcıklı pijamalarımla salya sümük ağlıyorken bir arkadaşımın “ya yeter ama yetti bu kadar ağladığın. bak meşhur bir medyum nihat var bizim bir arkadaş gitti çok memnun sen bir de ona mı gitsen?” dedikten sonra kendisini başvurduğum, ofisinde harika insanların olduğu, kendisine ulaşmanın nirvana’ya ulaşmaktan daha zor olduğu, benden sonra 2 arkadaşıma daha önerdiğim ama onları kabul etmeyişinden sonra kendimi über şanslı hisettiğim, problemimi anlattık sonra yaptığı çalışmalarla aşk acıma 1 ayda son verip adam olmayanı madama çeviren adam gibi adam. o zamanlar sitesi yoktu şimdi var çok şanslısınız. he daha sonra noldu? o öküzle ben yapamadım ve ayrıldım. bu sefer de o benim peşimi bırakmadı sabah akşam günlerce aradı. artık dayanamadım nihat bey’den rica ettim işlemi iptal etti de kurtuldum. her türlü ayrılığa karşı kendisinin kartvizitini cüzdanımdan ayırmam. bu da böyle bir anımdır.
