dün gece geldiler, bende sabah erkenden kalkıp güzel bir kahvaltı hazırlıyım dedim. zaten her gün ben hazırlıyorum ama bugün çok özendim. sabahın 7sinde kalktım, bir sürü hazırlık yaptım, kar kış demedim üşenmedim yufkacıya gittim yufka aldım börek yaptım, 2 çeşit omlet yaptım, pankek yaptım, sucuk patates vs kızarttım birkaç ıvır zıvır daha. her şeyi de güzel güzel süsledim 3 saat falan uğraştım yani belki daha fazla. niyeyse baya heveslenmiştim, zaten genel olarak bu tarz şeylere meraklı bi insanım, becerikliyimdir yani. hatta gittim çiçek bile aldım sofrada dursun diye. her neyse, kalktı annemler saat 10u geçiyordu, bir aya yakın zamandır da görüşmüyorduk bu arada. ben hevesli hevesli oturdum masaya, nasıl mutluyum ama, babam da oturdu işte. annem geldi, sofraya şöyle bir baktı, "kaç kere dedim şu tabaklar misafirlik diye yine çıkarmış gerizekalı, allahın belası" dedi birkaç da küfür etti arkadan. hiç oturmadan geri çıktı mutfaktan, yattı tekrar, bir süre sonra kalktı, evden çıkıp dışarıda kahvaltı etti.
evet bunu yaptı. ve bu her zaman yaptığı bir şey. benim öz annem.
gerçekten çok bozuldum, resmen mal gibi kaldım. iştahım da kaçtı zaten sessiz sessiz oturdum öyle.
ulan yemeyeceksen bile bir otur sofraya, kızım saatlerce uğraşmış heveslenmiş mutlu olmuş bizi göreceği için de. yabancı olsa sırf nezaketen oturur, emeğe saygıdan.
bi ellerine sağlık da mı diyemiyorsun?
hadi onu da geçtim, bari bir günaydın de be kadın.
bu arada benim yaptığım bir şey üzerine bunların olduğunu düşünenler olursa, annem hep böyledir, aramızda bir küslük ya da bana kızdığı bir durum vs yok, gayet normal bir zaman yani.
son olarak, böyle entrylere gıcık olurum aslında, böyle kendini acındırıyomuş gibi. ama bu sefer çok içime oturdu. artık gerçekten tahammül edemiyorum, 19 yıl oldu biraz değişir insan ya
