ne yazık ki kızdığım ama bir o kadarda "gerekli" bir ayrım dediğim zamanlar oluyor. ülkücülük, budun, alperenler. üçünün de temel amacı aynı. amaca yönelik hareketleri elbette var. ama türkçülüğün "turan" gibi hedefi var. bir de kendi aramıza mesafe koymasak. ülkücü türk-islam sentezciliği yapar. başbuğlarını türkeş bilirler. türkeş'in yaptıklarını görmezden gelirsek nankörlük olur. diyarbakır'dan dahi oy toplamışlığı var. yaptıkları güzel. insanlar hata yapabilir bakın. ama bu hatalar "kendi içimizde ayrıma" gelirse telafisi olmayan durumların izahı da olmaz durumuna gelir. ne yazık ki ben başbuğumuzu türkeş sayamıyorum. çünkü bizim son başbuğumuz Atatürktür. buyurun gelin "başbuğ" un sözlük anlamına bakalım. bu konuda bir çok ülkücü arkadaşımla ayrıma düştüğüm nokta. -ki ülkücülerin müslüman olmayan türkleri kabullenmemesi gibi bir durumu var. Türklük bedenimiz, islamiyet ruhumuzdur. Ruhsuz beden ceset olur. söyleminden de yola çıkabiliriz. bu türkeş'in sözüdür. oysaki biz islamiyetten öncede vardık şimdide varız. atsız şaman, türkeş islamcı diye gidersek türk birliği sağlamak gerçekten zor olacaktır.
