yokluğunda açan bir çiçek, sen yokken ne kadar yaşayabilir ki?
sen hiç gelmemişken bir çift mavi göz ne kadar dayanabilir ki?
bu nasıl ayrılık deniz gözlüm, bu nasıl bir perişanlık böyle,
söylesene kaç benliği daha yakayım içimdeki ateşle,
söylesene deniz gözlüm, kaçını daha vurayım şakaklarından,
kaleme adını mı sayıklatayım, kaçını daha gecede tek başına bırakayım?
sensin tanrıça kraliçem, onlara emret de bitirsinler kendilerini artık,
sana yazılan bu iki aciz kelamdan sen suçlusun bir tanem,
o sarı saçlarından da ben suçluyum artık...
