16 yaşımın son demlerinde 22 yaşında bir adama aşık olmuştum. Seni seviyorum canım cicim diyorduk birbirimize, el ele tutuşup yemek yemeye, içmeye falan gidiyorduk, sevişiyorduk. Ben nasıl mutluyum ama. Hayatımın aşkını bulmuşum. Benim kaderim bu adam için yazılmış diyorum. Kesin evlencez bi gün diyorum. Biraz da olgun hissediyorum ya kendimi, liseli ergenlerle bırak sevgili olmayı takılmıyorum bile, arkadaş çevrem falan benden büyük genelde. Sonra bıraktı bu herif beni. Dedi ki ben seni sadece seks için kullandım, ben nereden bileyim senin bana aşık olacağını. Sonra ağladım tabii. Ama nasıl ağlamak hayat damarım koptu sanki. Sanki benim hayatım onun üzerine kuruluymuş da o gidince yıkılmış gibi. 5 ay falan kimseyle yakınlaşmadım bile. Adamdan nefret etsem edemiyorum, seviyorum çünkü deli gibi. Olsun onun canı sağ olsun diyorum hep. Suç bendeydi diyorum. Kullanıldığımı bile bile göre göre devam ettim diyorum. Sonra sevgim gitgide azaldı. Yerini acıyla karışık bi saman tadına bıraktı. Aklıma geldiğinde hala içim sızlıyor. Ama bu sefer beni sevmediği için değil, bana yaşattıkları yüzünden. Kendime üzülüyorum. Kendime acıyorum. Unutamamış olmama kızıyorum. içimdeki intikam alma isteğine kızıyorum. intikam almamın bir yolu da yok çünkü. Napayım gidip dövdüreyim mi adamı. Ne gerek var. Velhasıl ı kelam böyle şerefsizler çok var. 17 yaşında dünyadan haberi olmayan, aşkı, ayrılığı, ölümü, parasızlığı doğru dürüst yaşamamış olan aklı bir karış havada bir çocuktum ben. 22 yaşına, onun o zamanlar olduğu yaşa gelip o günlere baktığımda büyük ihtimalle küfredicem o adama ve kendime ne salakmışsın be kızım diyecem. He ama şu da var, beni kalbimden yaralayan, beni ağlatan ilk erkekti. Bir erkek beni kolay kolay ağlatamaz sanıyordum. Çok kolaymış oysa. Sevdin mi ağlıyormuşsun. Benim aklımı başıma getirdiği, hayatı öğrettiği için teşekkürü borç biliyorum yaşadığım bu olaya. Zaten bizi biz yapan, büyüten edindiğimiz kötü tecrübeler değil mi. Büyük ihtimalle aşık olan kişiyi büyütecek, olgunlaştıracak, pişirecek olan aşktır. Bu yüzden aşkın bitiminde yaşanılan acıya küfretmek değil onu sahiplenmek, ondan ders çıkarmak gerekir. Ayrıca sonu kötü biterse bir daha asla o kadar saf, o kadar temiz duygularla birini sevemeyeceksiniz büyük ihtimalle. Değerini bilin.
