belki bu kadar kasıntı olmasaydın dinleyebilirdim ses kaydını. ama sesinden kendini ağırdan satma hevesin, beğenilmeme korkun, yapaylığın, düşüncelerini kağıda yazıp teoman edasıyla konuşmak isterken esasında ne kadar heyecanlı olduğun o kadar belli oluyor ki. yarısına kadar zor gelebildim. bir insan yavaş konuşabilir, ama konuşmasını yavaşlatamaz. tarz yapma isteğin çok sırıtıyor.
inkar etsen de amacını çok belli ediyorsun. başkaları da farkına varmış zaten. doğal davransaydın böyle olmazdı halbuki.
