sessiz, ufak tefek, yine hayatı kenarından yaşamayı seçen birine kaptırdım kendimi.Ve yine sessiz kaldım.
sen mi çok uzaksın bana, ben mi uzağa kaçıyorum senden, kendime bile farkettirmeden? Seni mi kırmaktan korkuyorum, yoksa kendimi mi kaybetmekten? Kendimle ne kadar tartışıyorum bir bilsen...
Ve bilsen ki her bir adımına ne çok anlam yüklüyorum. Bana nasıl baktığını çözümlemek istiyorum, ama gözlerinin içine bakacak cesareti bulamıyorum. Gizli gözlerle izliyorum seni, yakalanmaktan korkarak keşfetmeye çalışıyorum yüzünü, ellerini, saçlarını.
ah be helin..
belki birgün, birgün burayı seninle gülümseyerek okumak istiyorum.
