varoluş sancılarındandır elbette. nam-ı diğer "bulantı". şöyle ki;
günümüzde varoluşçuluğu varoluşçuluk yapmış insanlar, ki bunların başını sartre ve camus çekmekte ikisi de intihara karşılardır.
tabi varoluşçuluğun temeli sartre'ın bulantısı'nda geçtiği gibidir. insanların amaçsızlığı, yaşamın nedensizliği konu alınır. "neden yaşıyoruz ki biz amk" temel sorusudur.
hem böyle düşünüp, hem bu amaçsızlığı bitirecek yegane çıkış yolunu da yok sayarlar yani. varoluşçular için bu ikisinin dışında bir seçenek bulununca hayat yaşanılabilir olmakta, anlamlı olmaktadır. zaten öyle bir seçenek yok diye hayat anlamsız ve yaşanılmazdır.
tabi varoluşçu olmayanlar içinse en kolay kaçış yolu demektir. var olmanın dayanılmaz ağırlığı bütün gücüyle çeker insanın üstüne. dirayetli olanlar bu baskıyla mücadeleye girerler. yani hani "naber" denince "uğraşıyoruz be abi napalım" denir ya. he o uğraşmaktır işte dirayetli insanların çözümü.
geri kalanlar ise o gücü kendisinde bulamayıp kolay yol olan intiharı seçerler.
