2 yıl öncesine kadar bendim. terlemiş bardakla oynar dururdum. herkesten uzakta Düzce de bi yerlerde çalışıyordum. rutin olarak her akşam aynı birahaneye gidip bira ve fıstık keyfim vardı. gözüm sesi kısık tay tv de, kulağım bazen çalan şarkıda bazen de deprem hikayelerinde olurdu. herkes akıtıyordu derdini bi yere.
