- hiç kimseye anlattığın oldu mu kendini?
+ hayır
- bence denemelisin
+ tamam.
yorgun bir çehre aynada kendisine bakarken unuttuğu doğum gününü hatırlatan annesine çevirdi yüzünü. onu bir yerden tanıyordu yusuf. anlayış beklediği tek kişiydi. sorsalar bir tanem derdi onun için. ama bir tanesi şuan beyaz güzelliği ile ikinci sigarasını yakmıştı. yusuf ender rastlanan bir duyguya kapılmıştı yine. hisseli harikalar diyarında eline aldığı çubuğu göğe kaldırıp "hokus pokus" dedi. değişen hiçbir şey olmadı.
-sonra bana şöyle bir baktı!
+bence senden hoşlandı...
gök neredeydi bu sabah. biri çuvalına koyup götürmüş müydü yoksa? yusuf onun gözlerindeki ay ışığına aşık olmuştu.kendisine bir lakap yakıştırdı: yakamoz. sonra güneş açtı ve o lakabı denize attı. son sözlerini söyleyen bir mahkum edasıyla bir tütün daha yaktı. balodan sonra bir daha asla göremeyeceğini bildiği kişi için. öpüp başını yastığa koyduktan sonra derin bir uykunun pençesinde buldu kendini. bir ses "kabusa hoşgeldiniz" bayım dedi.
