üslubu biraz farklı bir dağcılık filmi. vertical limit gibi olaya ful adrenalin damarından girmemekle birlikte, sonlara doğru yine de epeyce heyecan yaşatıyor. burada olay, dağcılığın kör gözüne macera değil, tamamen bir hazırlık, tedariklilik ve ince hesap olayı olduğudur. nitekim film boyunca rob'ın tek tek elemanlarla nasıl alakadar olduğunu, daha fazla yukarı gidemeyeceğini hissettiklerini ısrarla dinlendirmesini veya geri yollamasını dikkatle izlemek lazım. tabii yine de bu yaklaşım delinince neler olduğu da filmde net görülüyor. kamp müdürü rolündeki abla da (bkz: emily watson) mimikleriyle resmen döktürmüş, en iyi yardımcı kadın oyuncu oscar adaylığını hak etmiş bence (vakti zamanında nasıl 2 kez oscar adaylığı olduğunu da anlayabiliyoruz). bu film bana işin ön hazırlık ve hesap kitap boyutunu hakkıyla yerine getirdiği için hedefine ulaşabilen bir kaşifi ziyadesiyle hatırlattı:
