" Liszt'i küçümseme eğiliminde olanlar, orkestra yapıtlarına oldugunca piyano müziğine de satasırlar. teknik acısından her iki ortamdaki yapıtlarını kötülemek gerekmezse de, sanatcı kişiliginin tutarlılık içinde gercekleşmesini savunanlara kulak vermek istiyorsak, Liszt'in müziğinde yer yer beliren içtenlik, soyluluk ve yücelik yanında, gösteriş uğruna, carpıcılık ugruna, etki ugruna, anlatımın yüzeysel, dıştan, giderek bayagı sayılması gereken amaclara kurban edildigini tanıyabiliriz. ne ki, gösterişi, carpıcılıgı, parlaklıgı olmayan bir liszt düşünülebilir mi?
yüzyılımız ilerledikce kazanılan yeni görüş açılarından, Liszt'in yalnız romantik cagın bir büyük simgesi olmakla kalmayıp, yirminci yüzyıl müziginin birçok önemli ögesini saptayan bestecilere, özellikle debussy ve ravel'e ne denli etken oldugu, giderek ( hele cok az bilinen son yapıtlarında) atonal yazının öncüsü olarak belirdigi, kimi kişinin hor gördügü o gösterişli, yüzeysel yazısında bile kullandıgı dilin özellikleriyle bir "modern" besteci olarak yükseldigi anlasılmaktadır. "*
