Hayatınızın ray hattını belirleyen, ilginç bir hissiyattır, gurur. örnekleyeyim hiç yoktan da detay vermiş olayım. Derdim hiçbir şekilde içimi dökmek değil, yanlış anlamayın. Sadece ve sadece size dışardan bakabileceğiniz, daha rahat değerlendirebileceğiniz bir senaryo vermek istiyorum. Şu an hayatımda mevcut olan bir ray ayrımı var. Ayrımdan ancak iki raya sapabilirim. Birinci rayın önü kapalı. Bu raya girersem eğer mecbur önceki raya takılıp kalacağım. Tabi trenim işlevini yiterecek ama sağlam kalacak yolcular(hislerim). Hem belki devlet bayındirlik işlerini genişletir de rayıma devam verirler. Trenim belki yaşlanır, yalnız kalır ama yolcularını korur bu yolda. Bu zamana kadar trene ikinci ray çok zarar vermişti, çok yüz üstü bırakmisti, yolcuları cok zarar almıştı. artık gidesi yok o raya zaten. Ancak son zamanlarda ikinci ray çok değişti. Sanki hiç zarar vermemiş gibi davranıyor ve "kullan beni" çağırıyor onu. ikinci rayla gerçekten güzel yerler gösterebilir hem yolculara tren. ikinci ray artık ona ihtiyacı var gibi davranıyor. Gerçi hatalarını kabul etmiyor, bu yüzden tren sanki ikinci rayın yaptıklarını hayal etmiş gibi hissediyor. Tren zaten karıştırıyor hayalle gerçeği. Emin olamıyor. Birinci rayla yalnız, önceki raya bağlı ama güvenli bir bekleyiş mi? Gerci beklerken de ölebilir tren, bozulabilir. Ya da ikinci rayı affedip yeni yerler keşfetmek mi? Çok tehlikeli olabilir. Yolcular zarar görebilir. Bilemiyorum.
Tren: benim bilincim
Ray: ailemle olan geçmişime bağlı kaderim
Yolcu: hislerim
