Ellerim küçük, sütü kasten dökmüyorum. Bacaklarım kısa, lütfen yavaş yürü ki sana yetişebileyim. Parlak ve güzel bir şeye dokunduğumda ellerime vurma, neden vurduğunu anlamıyorum. Lütfen seninle konuştuğumda bana bak, o zaman gerçekten dinlediğini anlıyorum. Duygularım hassas, beni bütün gün azarlama, kendimi aptal hissetmeden hata yapmama izin ver. Yaptığım yatağın ya da çizdiğim resmin mükemmel olmasını bekleme, yapmayı denediğim için beni sev. Unutma, ben çocuğum; küçük bir yetişkin değilim. Bazen ne dediğini anlamıyorum. Seni çok seviyorum, lütfen beni ben olduğum için sev; yapabildiğim şeyler için değil!
