Bazı canlı popülasyonları yapay hüzünleri seviyor. Bu acitasyon muzigi de bir çeşit duygu sömürüsü. Bence dolandiriciliktan farki yok. Sanatsal ve estetik olarak ise bu tarzın ve icra edenlerin de hiçbir başarısı yok.
Nota bilmeyen adamları imparator ilan eden, baba kabul eden, toplum önderi sayan bir halk var. Aynı halk fazıl say gibi bir adamla aynı dönemde yaşıyor olduğunun bile farkinda değil. Ben fazıl gibi çalmak için çabalarken iki tane çomarın türkü çığırmasına sanat diyen, kenar mahalle kızları gibi konuşan sunucuların yargısını sanata bırakıyorum. Bu arabes teranesi sanat değil, müzık de değil. Bu ticaret. Halkın saflığından yararlanmak adına gerceklestirilen bir fiyasko.
