Tam olarak yaşımı hatırlamıyorum ama küçüğüm o zamanlar dayımla çok vakit geçirirdik. Film izliyoruz dayım da arada pencere önüne geçip tüttürüyo. Bi yakıyo bi daha yakıyo. Sonra bi tane daha yaktı sigarayı küllüğe bırakıp mutfağa bi şey almaya gitti. O gidince biz sigarayla göz göze geldik. Bakıştık bi müddet. Sonra dedim ya ne var şunda acaba da dayım sürekli ağzının kenarında bununla yaşıyo. Gittim elime aldım ve içime derin bi nefes çektim. Ve sadece çektim. Sonrasında o dumanı dışarı çıkarma olayı var ya. He ben işte onu unuttum. Baya da gözlemlerdim aslında nasıl yapıyolar diye niye unuttuysam. Neyse ben bu dumanı dışarı çıkarmayınca boğuldum. Öksürüyorum dayıma seslenicem sesim çıkmıyo öksürmekten değil kelime harf çıkmıyo ağzımdan. Beyaz ışığı gördüm ben, orda hakkın rahmetine o küçük yaşımda erişiyodum ki dayım öksürme sesime geldi. Balkondu sarsmaydı sırt kısmına darbeydi derken normale döndüm.
Ondan sonra tövbe euzubillah paketi bile elime alırken tedirgin oldum. Sigara içilen ortamda bulunmadım. Evde arabada içtirmedim. Sokakta yüzüme doğru dumanı üfleyenlere sövdüm.
Şimdi sizleri tatlış ve pembiş ciğerlerimle selamlıyorum.
