varlık bir kalıptır ve kalıbın dışına çıkan şey yoktur, yokluktur.
o yüzden tanrı nedir diye sormak bana hep saçma geliyor. şöyle düşünüyorum: tanrıyı bir kalıba oturtamıyoruz, yani varlığını bir tanıma dayandıramıyor veya onu belli şekilde zihnimizde hayal edemiyoruz.
çünkü sen bir yöne bakıyorsun, gözünü zorluyorsun daha uzağa bakmak için ama o aradığın şey senin arkanda.
işte tanrıya bakışım bu yönde biraz, biz bir şeyler ararken varlık üzerine odaklanıyoruz oysa baktığımız yerde onu göremiyoruz. bu sefer göremediğimiz şeyde bir varlık arıyoruz hatta göremediğimiz şeyi bizzat varlığın kendisine özdeş tutuyoruz.
oysa ya tanrı arkamızda ve onu görmek için bunca çaba boşunaysa?
yani tanrı diye bir şey yoksa ve bunca tanrı arayanlar boşuna ulaşıyorsa ne olacak?
işte o zaman iş zaman kaybı, eğlence olmuş oluyor.
