sanırım aşık oluyorum yeniden,içimde tuhaf bir sevgi ,merhamet heyecan.Oysa ne çok acı çekmiştim birkaç ay öncesine kadar saçma sapan bir nedenden terkedildiğim zaman. Oysa o çok faklı.Başlarda bana acı çektiren adama çok benzetirdim onu. Sonraları farkettim o çok farklı. Acı çekerken bir insan düşünün ansızın çıkıp gelmiş,sizin gibi yere düşmüş çırpınıyor.Sizden zayıf,güçsüz belki ama son gücüyle size tutunuyor ve ayağa kaldırıyor. Ağladığınızda göz yaşlarınızı siliyor ,başınızı omzuna koyduğunuzda saçlarınızdan öpüyor.Başkasına aşıkmış o da bir zamanlar .Ne tuhaf!Her şeyden önce dost oluyor size sonra ağbi gibi koruyup kolluyor baba şefkatiyle sarıp sarmalıyor.Ne bu aşk mı sevgi mi?
