hic bi zaman anlamini derinden hissedemeyecegimi cok iyi bildigim huzur kelimesinden baska uygun bisey bulamiyorum yarattigim catiya. hani herkesi altina topladigim,yanim'daysa guvendeler demek olan catim. benim bi yanim huzur olabilir mi ben bi kere onun ne oldugunu hic bi zaman sahip olmadigim icin cok iyi biliyorum. senin o bebekten vardi. sarildin,sevdin,oynadin,kirdin bi tarafini attin bi koseye,kayboldu gitti o. ben her bir sac kivrimini,isigin her zerresini,golgesini,tirnagini,poposunu ve naylon kumas elbiselerinin desenine kadar hala aklimda tutuyorum o kirtasiye vitriniyle. simdi sen soyle bana, biseyi iyi tanimak icin ona sahip olmak mi gerekir yoksa asla olamamak mi. soyleme vazgectim. benim zaten kucukken hic bebegim olmadi sömürüsündeyim su an.
benim o herkese, 'yanimdaysa guvendedir' kontrol manyakligim aldi kendini dere kenarinda yikanan bi camasir gibi vurdu kayalara,taslara ve puff! dagittim herkesi simdi. sahip olmazsan asla kaybetmezsin fikri bi ampul gibi belirmis kafamda kimbilir ne zaman da ben simdi yapayalnizken evimde,oylesine dalmisken dusunceye,farkettim. yoksunluğu fikrinden ödüm kopan ne varsa,derhal cikarmisim hayatimdan meger.
boyle de bi kader yazmissin ya,mubarek gün ne sövsem olmaz simdi. huzurla oturacaktik altinda catimin,elimde degil, elim ayagima dolasinca korkudan, yiktim.
