arkadaşlarının düğünlerine yalnız gittiğinde başlar herhalde. Düşünsene, bir elinde minik çantan diğer kolunu sallaya sallaya mekandan içeri giriyorsun. Yanında hiç kimse yok, tanıdık diğer arkadaşlarının masası ilişiyor gözüne. El sallayıp çağırıyorlar seni ama hiç gidesin yok senin. Çünkü yanlarında sevgilileri, sözlüleri, nişanlıları ya da eşleri var. Çifter Çifter oturuyorlar ve gidersen masadaki tek sap sen olacaksın. O zaman da bu korku baş gösterebilir. Başıma gelmiş bir şey değil yanlış anlaşılmasın. bunun olması için henüz çok gencim. şu an hunharca sıkıyorum yani. Bende de dizüstü edebiyatçısı olma potansiyeli var bence. *
