Bazen sevilmediğimi hissediyorum durduk yere. Kimse beni sevmiyor diye düşünüyorum. Düşünceler beynimi yiyip bitiriyor ve çoğu zaman canımı yakıyor. Özellikle en sevdiğim insan tarafından sevilmediğimi düşünmek canımı bir hayli yakıyor. Veya yakın arkadaşlarımın sevmediğini düşünüyorum. Sonra diyorum belki de gerçekten sevmiyorlardır seni. Unutma sen 9-10 senelik kardeşim dediğin insanlardan kazık yedin diyorum. Sonra bu düşüncelerimin saçma olduğunu farkediyorum. Sevilmeyecek kadar kötü değilim be. Ama tabiki sevmeyen insan çok. Oysa benim kimseye kolay kolay zararım olmaz. Neyse ne işte, siz yinede insanları sevin. Insanlar güzeldir.
