Bir zaman aralığında içimde bir düşünce beliriyor. Periyodik olarak bu zaman aralıkları tekrarlanıyor. Genel de söylemeye anlatmaya utanıyorum, bazı düşüncelerimi. Bunların hakikaten var olup olmadığını, gerçekten bana nasıl hâsıl olduğunu bilmiyorum. Ama git gide bu düşüncelere bağlanıyorum, bana hayata dar eden düşüncelerimden vazgeçemiyorum. Bir yandan da içimden bir ses bunların hayatta mutlak hakikat olduğu, kendimi bunlara göre belirlemem gerektiğini, aslında etrafıma baktığımda içinde bulunduğum durumu hak ettiğimi, ayrıca da bunlara göre yaşarsam hayatımın dar olmayacağını seziyorum. Bu kadar ne düşünüyorum? Bazı kişilere bunları fısıldadım çevremde ve bana aptalca şeyler söylediğimi dediler. Oysa bunlar benim hakikatim, en çokta kelimelerim. Sabahtan geceye yatamaz gibi olup, uyanıp, yine kesin bir kararsızlıkla sabahladığımda aslında, git gide yok olduğumu düşünüyorum. Eriyorum.
