yıllardır sosyal medyayı gezerim ve içimden derim ki her aşık biraz bilgedir, hele ki kavuşamayanları görünce. ne büyük sözler etrafında acıların izdüşümü yufka yüreciğime düşer. bazen görürüm bir zamanlar canım dediğine fahişe diyenini de ve nasıl da aşklar var diyerek canı yanmışlığına yorarım. yorgan altı aşklara denk geldikçe içime çocuksu bir ahmaklık tebelleş olur. platonik sevdalara yelken açanların yelkenine bir nefes de ben üfürürüm. aşk acısıyla pişeni de yananı da, gerçekten yananı da, hepsine dostum derim. dostum, bir insandan aşkı çıkar geriye neyi kalır ki. ne yaparsan aşkla yap demişlerdi herhalde, kepçüklerime bir yerden çalınmış gibi bu söz. öyle bir şey. derinliğe giden bir yol olabilir aşk. ben de, ben de aşk isterim. en baştan ayrılığı, kaybetmeyi göze alarak. işte plaktan haluk levent çalıyor bilge bir eda ile, robdöşambrıma sığmıyor kalbim. en büyük aşk zor olandır.
*aşk şiiri okuyup/dinleyip ağlayan güzel insana ithafen. aşkla kalın. süslü cümlelerden sakınarak, derine, en derine...
