batıl inanç, hurafe hatta tamamen gereksiz bir eylem olsa da hepimiz en azından bir kere istem dışı yapmışızdır. ben de yapmıştım iyi hatırlıyorum. ilk defa geçen sene, yani 2007'nin mayıs ayında, bir gece balkonda otururken tutmuştum dilek...
mayıs'ın sonuydu, kavga etmiştim, okulu bırakıp gelmiştim ankara'ya.
yeni yeni tanıyorduk birbirimizi henüz, o'nunla. ama öyle alışmıştım ki, öyle sevmiş kabul etmiştim ki... güzeldi hava, tek bir bulut yoktu, yıldızlara uzansam dokunacaktım sanki.
çayım, sigaram her zamanki gibi elimdeydi. bir de ortamı güzelleştiren mesajlar sözkonusuydu tabi. yıldızları izlerken görmüştüm birinin kaydığını. öyle her zaman olduğu gibi kısa da değildi, epeyce süzüldü gökyüzünde. izledim...
o an inanmıştım ben de, bir dilek tutarsam gerçekleşeceğine. bir çırpıda çıktı ağzımdan, 'istiyorum onu!' bir ömür boyu, onunla olmak istiyorum. çünkü yıllardır beklediğim, yıllardır beni bekleyen o'ydu... yüzünü görmemiştim, bir kez dokunamamıştım ama, istemiştim onu.
sonrasını boşverin. malum; biz kime gönül versek, ağzımıza sıçıyor... biz de var bi bokluk!
o gün bugündür, yıldız kaymasa bile, yıldızlara baktığımda aynı dilek geçer aklımdan. o'nu ister, beklerim. tek fark, artık kimi beklediğimi biliyorum...
