- kendi dü$ünceni açıkladığında, sen bizim dinimize hakaret ediyorsun diyen dindarlardan küfür ve dayak yemek: bu durum bana en çok koyan durumdur. tanrı yoktur dediğim zaman küfürü yerim, toplumdan damgamı yerim, sonrasında kar$ımda namaz kılan, sure okuyan insanlar olduğu zaman anlayı$la kar$ılarım, benim dü$ünceme küfredilmi$ olmaz. sonra benim dü$üncelerime saygı göstermeyen insanların türbanlı karde$lerinin, karde$lerimin ba$örtüsüyle üniversiteye girmelerini isterim, yeter ki ba$örtüsü politik bir simge olmasın derim, ba$örtülü karde$lerim de eğitim görsün, ancak özgürlükleriyle, ne laik insanların kötü laflarının arasında, ne de ailesinin baskısının altında ezilerek eğitim görmemeliler, hepimiz insanız derim, ya biri çıkar allahsız gomunist der, ya da ba$ka $eyler.
- din ile ilgili bir entry yazdığın anda tüm akbabaların ba$ına ü$ü$mesi: buram buram provakasyon kokan ba$lıklar için tepkimi koyarım, ki ateizm i durduk yerde savunan bir insan değilimdir, yine olan bana olur, %47 dü$ünceleri hiç deği$meksizin oturur orda ve göbeğini ka$ır, ben yine uykusuz kalırım geceleri, topluma neden ula$amıyorum, yoksa benim dü$üncelerim mi hatalı diye, tepinip dururum mor halkalarla gözlerimde. ve sonuç tabii ki kendini harap etmektir, yine, yine... bo$ yere.
- ailenin tepkisi: evet, annem allah dese, türk dese kürt dese, a$ırı fa$izme, a$ırı dinciliğe, a$ırı komünizme. evet, gözleri kör eden her $eye sinirliyim. evet, allah sözcüğü benim tüylerimi diken diken ediyor, çünkü allah demek allah vardır demek. benim tüylerim sadece diken diken oluyor, hiçbir $ey demiyorum; ancak ben allah yok dediğim zaman, yine ezilen ben oluyorum, sonra bir takım insanlar konu$uyor dü$ünce özgürlüğü diye. yine ba$lıyorum kendimi sorgulamaya, kendimi kitaplara vurmaya. amcamın bakı$ları, kuzenimin bana pis komünist, allahsızsın sen diyerek saldırı$ı hiç gözümün önünden gitmiyor. tanrı tanımazlığımı tanıyan biri olduğunu sanmıyorum. annem bile kimi zaman yabancı bakar bana, garip olurum.
- aydınların katledilmesi: turan dursun. onun da linç edili$i gözümün önünden gitmez. hayal etmeye çalı$ırım onu. $imdi dü$ünce özgürlüğü, türban özgürlüğü diye yırtınanlar, $üphesiz turhan abi öldüğünde, iyi oldu geberdi it demi$tir. nice uğur mumcu'lar ve diğerlerini kaybetmi$iz bu nedenlerden... bunları ba$ka kimse dü$ünmez, ben dü$ünürüm.
evet, bu entry i yazarken sinirliydim, belki anlatım bozuklukları, belki imla hataları var. benim sinirlendiğim $ey $u:
hayatımda kitap okumadan geçirdiğim bir hafta hatırlamıyorum. hem evrim hakkında, hem müslümanlık hakkında çok kitap okudum. görü$lerime hiç bir zaman değer verilmedi. küfredildi bana, sopayla dövüldüm kimi zaman derste, din dersinden kaldım ve bunun gibi bir çok $ey.
$u sözlükten beni soğutan $ey i$te bu. haydi türbanlı üniversite için el ele kampanyaları yürüten $eriatçılar, ben yok dediğimde özgürlüğümü vermediler bana, ama ben onlar var dediğinde, özgürlüklerini sonuna kadar ödedim.
peki benim özgürlüğüm nerde ey akp li demokratlar? hani, hanginiz benim dü$üncelerime saygı duydunuz, ne zaman? i$te ateist olmanın sırrı burada yatıyor. hiç aldırmamak darbelere, insafsızlığa, insansızlıklara, ba$ı dik, en önde yürümek özgürlük bayrağını tutarak.
