ilkokuldayken vardı. sınıfın çalışkanıydım. o da en çalışkan kızlarından dı. uzaktan uzağa seyreder gizli gizli bakar, takip ederdim. çocukça bir sevgi belkide. ama saf ve temiz. sabahları yüzüme güler selam verir günaydın derdi ismimle hitap ederek. guruplar halinde oynarken ben hep onun gurubuna düşmeye uğraşırdım. bi keresinde küme çalışması yapmıştı öğretmenimiz, aynı kümede olmamıza rağmen ben utanıp da yanıma otur diyememişken, o nasıl anladıysa hem de diğer kızların içinde tutturdu illa ben onun yanına oturcam diye. yanıma değil belki ama karşıma oturmuştu. dünyalar benimdi...
