"Ne kadar sürebilir bu?" diye sordun, ilişkimizle ilgili; ben de, "Niceliği önemli değil, niteliği önemli" dedim - sonra, "Hep böyle olabilecek miyiz - her şey öylesine değişiyor ki…" dedin. Ben de "Biz kendimiz - özgürce - değiştirebilirsek, olabilir" dedim.
ince bir dengeydi bu - saçma, belki, ama şöyle bir sonuca vardım, sonunda:-
ilişki için belirleyici olan, senin ile benim, zamansal olarak, ne kadar birarada bulunduğumuz değil, yaşamsal olarak, ne kadar şeyi birlikte geçirdiğimizdir - bunun “nicelik”le hiçbir ilgisi yoktur.
En uç durumu düşün: sen ile ben, hiç birarada olmadan da “birlikte” olabiliriz. Ben tek başıma bir şey yaparken seni düşünerek yapıyorsam, yaptığımı; sen de, tek başına bir şey yaparken beni düşünerek yapıyorsan, yaptığını, birlikteyizdir.
Bu bir avuntu mu?
